Dijk van een Wijf

‘Ik mag het allergrootste beeld van aarde in Nederland claimen:
Dijk van een Wijf’.

Dijk van een Wijf is een liggend vrouwelijke figuur van aarde. Als een letterlijk dijklichaam ligt ze op de grens tussen cultuur en natuur, tussen akkerland en de wadden. Ze ligt in het agrarisch landschap paralel aan de zeekering, als een Demeter, de beschermvrouwe van alle landbouw. Haar welvingen in contrast met het rechtlijnige akkerland, haar ronde vormen in contrast met de strakke dijk. Zoals de dijken de polder beschermen zo zie ik DijkvaneenWijf als beschermvrouwe van de akkers. De gigantische prestatie om vanuit ons kleine land zoveel voedsel te produceren kent nog een uitdaging. Hoe houden we alles in balans. DijkvaneenWijf biedt met een biodivers kleed van inheemse kruiden en grassen een veilige haven voor insecten en vogels. De sculptuur is ongeveer 65 meter lang, plaatselijk 11 meter hoog.
Ze wordt gerealiseerd in het Friese polderlandschap nabij Oosterbierum, langs de Seedyk.

Dijkvaneenwijf wordt mede gerealiseerd door:
Senseofplace: https://sense-of-place.eu
Dijkstra Draisma: https://www.bgdd.nl/
Cruydthoeck: https://www.cruydthoeck.nl
Cyril Liebrand: https://eurecoadvies.nl

En hoe kwam ik op het idee voor Dijk van een Wijf?

Tijdens mijn afstuderen reed ik door het weidse rechtlijnige polderlandschap. De strakke dijk, die zee en land van elkaar scheidt, ligt als een vesting in het landschap, een functioneel verdedigingswerk tegen de zee. Ik vroeg me af in hoeverre we de zeekering landschappelijker kunnen bekijken. Kan de natuur hier en daar meer ruimte krijgen tussen de strakke akkers? Hier en daar een meanderende vorm? De dijk is een lichaam waarop we vertrouwen en steunen, waarachter we ons kunnen verschuilen voor de gevaren van de zee. De dijk als beschermvrouwe van Noord Friesland, een beschermvrouwe voor de kraamkamer van de pootaardappel en voor de akkers van tal van andere groenten.